اضطراب اجتماعی نوجوان و راه های شناخت و درمان آن

اضطراب اجتماعی در نوجوانی چگونه است؟

اضطراب اجتماعی نوجوان ممکن است از بین هر سه نوجوان 13 تا 18 ساله یک نفر را تحت تاثیر قرار دهد، متاسفانه امروزه بیش از 19 میلیون نفر در سراسر آمریکا از اختلال اضطراب اجتماعی نوجوان رنج می برند، این اختلال شایع ترین اختلال اضطرابی میباشد که به عنوان فوبیای اجتماعی نیز شناخته می شود.

این اختلال با ترس مداوم و فراگیر از تعاملات اجتماعی و یا در شرایطی که ممکن است خجالت رخ دهد مشخص می شود، داشتن کمی اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی امروزه بسیار معمول است ولی افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی در نوجوانی در تعاملات اجتماعی روزمره خود احساس  پریشانی و ترس از قضاوت می‌کنند.

اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانی از داشتن روابط و تعاملات عادی افراد جلوگیری می کند و همچنین می تواند بر فعالیت های عادی روزانه آنها تأثیر منفی بگذارد، علاوه بر این کسانی که ازاین اختلال رنج می‌برند اغلب نگرانی شدیدی در مورد موقعیت‌های اجتماعی آینده دارند.

برای درمان اختلالات نوجوانی و دریافت مشاوره نوجوان با متخصصان گپچه کلیک کنید.

نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی اغلب از تعاملات اجتماعی دوری می کنند و این منجر به کاهش روابط، کناره گیری و انزوا طلبی فرد خواهد شد؛ مانند بسیاری از اختلالات اضطرابی دیگر، افراد مبتلا ممکن است اعتراف کنند که اضطراب آنها اغلب غیرمنطقی یا بی دلیل است، اما همچنان خود را در چرخه اضطراب و ترس از تحقیر اجتماعی یا خجالت گرفتار می کنند و ممکن است علائم فیزیکی شدید، مانند:
حالت تهوع، لرزش، عرق کردن، سرخ شدن، در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی رخ دهد.

چگونه بفهمم که نوجوان من دارای اضطراب اجتماعی است؟

اگر شما پدر یا مادر هستید احتمالاً امیدوارید فرزندتان با احساس اعتماد به نفس و راحتی بزرگ شود، زیرا این ویژگی‌ها از حیاتی‌ترین ویژگی‌ها برای شکوفایی اجتماعی و در نتیجه دستیابی به یک هدف کلی هستند؛ اما متأسفانه کودکان زیادی هستند که در آینده به نوجوانان مضطرب اجتماعی تبدیل خواهند شد، این مسئله ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد و به عوامل گوناگونی مربوط شود.

اختلال اضطراب اجتماعی نوجوان چیست؟

اضطراب اجتماعی یک اختلال میباشد که منشأ آن در نوجوانی است و 90 درصد تا سن 23 سالگی رخ می دهد؛ افزایش بروز اختلال اضطراب اجتماعی در دوران نوجوانی زیاد هم تعجب آور نیست زیرا‌ نوجوانی زمانی است که افراد از تکیه کردن به  خانواده خود دوری می‌کنند و یاد می‌گیرند که چگونه با همسالان خود به گونه‌ای تعامل داشته باشند که آنها را تا آخر عمر آماده کند؛ آنها  سعی دارند مستقل از خانواده خود شوند و در عوض به گروه همسالان خود متکی هستند.

حتما بخوانید: اضطراب اجتماعی ( فوبیای اجتماعی ) ؛ علائم و طریقه درمان

تشخیص و علائم اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوان

دانستن اینکه چه چیزی را باید جستجو کنید و چگونه علائم اختلال اضطراب اجتماعی را در نوجوان خود تشخیص دهید، به شما کمک میکند که زودتر وارد عمل شوید و هرگونه تغییر در شخصیت یا رفتار عادی نوجوان خود به خوبی توجه کنید، اگر اختلال اضطراب اجتماعی باشد، این تغییرات ممکن است به تدریج یا ناگهانی ایجاد شوند.

نشانه هایی که باید مراقب آنها بود عبارتند از:

- افزایش یا اجتناب ناگهانی از موقعیت های اجتماعی

- بی میلی یا امتناع از رفتن به مدرسه

- ترس از اینکه دیگران آنها را طرد یا مسخره کنند

- فعالیت های فوق برنامه را ترک می کند یا هرگز در آن شرکت نمی کند

- حالت افسردگی دارد

- اضطراب شدید 

- به راحتی سرخ می شود یا خجالت می کشد

- در صحبت کردن یا برقراری تماس چشمی با افرادی که به خوبی نمی شناسند مشکل دارد

- ترس از انجام یا گفتن چیزی که دیگران ممکن است آن را "احمقانه" بدانند

- اگر در کلاس فراخوانده شود یا در مدرسه لازم باشد طرحی را ارائه دهد اضطراب شدید میگیرد

- ترس از اینکه چیز اشتباهی بگوید

- نگرانی مکرر از اینکه ممکن است دیگران در حال تماشا و قضاوت او باشند

- از نظر اجتماعی منزوی می شود

- حملات پانیک مخصوص اضطراب اجتماعی دارد

- مشکل در دوست یابی دارد که در نتیجه منجر به نداشتن دوستان یا دوستان بسیار کم میشود

- نگرانی شدید در مورد یک رویداد اجتماعی آینده که ممکن است روزها، هفته ها یا حتی ماه ها باقی بماند

- بدون عضوی از خانواده یا دوستی که او را همراهی کند جایی نمی‌رود

- افکار و رفتارهای خودکشی( افکار یا رفتارهای خودکشی را هرگز نباید نادیده بگیرید، حتی مصرف الکل و مواد مخدر ممکن است این خطر را بیشتر کند).

دانستن اولین قدم ها برای مقابله با اضطراب اجتماعی نوجوان

اگر دلیلی برای مشکوک بودن نوجوان خود دارید که با اختلال اضطراب اجتماعی دست و پنجه نرم می کند، اولین قدم هایی که باید برای مدیریت این موقعیت بردارید عبارتند از:

1- با نوجوان خود صحبت کنید، در مورد نگرانی هایتان و چیزهایی که مشاهده کرده اید او را آگاه کنید، سخنرانی نکنید، قضاوت نکنید، دلسوز و گشاده رو باشید و به نوجوان خود اجازه دهید بداند که اگر او بخواهد در مورد هر چیزی صحبت کند، مایلید به او  گوش دهید.
اگر نوجوانتان شما را کنار می‌زند و مسئله ای را انکار می‌کند یا تلاش می‌کند شما را متقاعد کند که بیش از حد نگران هستید یا بیش از حد محافظت می‌کنید، تعجب نکنید و دلگیر نشوید زیرا ممکن است نوجوان از اضطرابی که تجربه میکند خجالت کشیده باشد.

2- با کمک مشاوره اضطراب اجتماعی نوجوانی میتوانید یک ارزیابی اولیه از او داشته باشید و همچنین معاینه فیزیکی برای تعیین اینکه آیا مشکلات پزشکی زمینه‌ای داشته که باعث اضطراب در نوجوان شما شده است یا خیر.

در مورد اختلال اضطراب اجتماعی، مهم است که نوجوان تان را به طور کامل توسط یک متخصص بهداشت روان، ترجیحا یک روانشناس یا روانپزشک  ارزیابی کنید و به دنبال فردی باشید که در درمان کودکان و نوجوانان متخصص باشد، این متخصصان آموزش های تخصصی برای شناسایی و درک چالش های منحصر به فرد و عوارض بالقوه اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانان دارند.

برای ارتباط با روانشناسان گپچه و دریافت مشاوره تلفنی و مشاهده اسامی آنها کلیک کنید.

3- نوجوان خود را تحت درمان قرار دهید، مداخله زود‌هنگام در مورد اختلالات اضطرابی نوجوانان بسیار مهم است، زیرا اغلب مزمن می شوند و بدون درمان تا بزرگسالی ادامه می یابند؛ درمان اضطراب اجتماعی در نوجوانان معمولاً با ترکیبی از روان درمانی و دارو اتفاق می افتد.

علاوه بر اینکه نوجوان تان را وارد درمان می کنید، لازم است که یاد بگیرید چگونه به طور مؤثر او را حمایت و تشویق کنید. در زیر چندین نکته برای انجام این کار وجود دارد:

- یکی از بهترین کارهایی که می توانید برای درمان اضطراب اجتماعی در نوجوان خود انجام دهید این است که یاد بگیرید چگونه به طور مؤثر او را حمایت و تشویق کنید و در مورد اختلال اضطراب اجتماعی هر آنچه می توانید آموزش ببینید؛ این به شما کمک می کند تا با نوجوان خود و چالش هایی که روزانه با آن مواجه است، همدلی بیشتری داشته باشید.
به یاد داشته باشید که نوجوان شما یک اختلال روانی جدی دارد، این یک جریان شخصیت یا ضعف نیست و نه چیزی است که او می تواند با اراده یا اراده بیشتر بر آن غلبه کند.

- آنچه را که نوجوانتان تجربه می کند قضاوت یا انتقاد نکنید، اضطراب شدید و افکار غیرمنطقی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است برای کسی که هرگز آن را تجربه نکرده است عجیب و حتی مسخره به نظر برسد.

- مراقب باشید که رفتار اجتنابی نوجوان خود را با کاهش توقعات خود یا "نجات" دائم او از موقعیت های ناراحت کننده فعال نکنید؛ اگر نوجوان شما گاهی  اضطراب کمی را تجربه میکند هیچ اشکالی ندارد، اگر به تلاش برای محافظت از او ادامه دهید باعث می شوید که از اعتماد به نفس پایینی برخوردارشود.

- مراقب باشید که چگونه با ترس ها و اضطراب های خود برخورد می کنید زیرا شما مهارت های مقابله ای مناسب را برای نوجوان خود الگوسازی می کنید، اگر از یک اختلال اضطرابی رنج می برید حتما برای خود نیز به دنبال درمان باشید.

- زمانی که نوجوان شما احساس اضطراب می کند، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید زیرا اگر مضطرب یا ناامید شوید، اضطراب نوجوان تان را دو چندان خواهید کرد.

- اگر به دنبال درمان اضطراب اجتماعی در نوجوان خود هستید لازم است که؛ پیشرفت و دستاوردهای نوجوان خود را جشن بگیرید و او را تشویق کنید، مهم نیست که چقدر برای شما کوچک به نظر می رسند.

- از نق زدن یا سخنرانی برای نوجوان خود اجتناب کنید و اگر نگرانی هایی دارید، با نوجوان خود به شیوه ای باز، صادقانه و محترمانه صحبت کنید.

وقتی اوضاع تشدید می شود چه باید کرد؟ 

- نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند، به خصوص اگر از افسردگی، اختلال دوقطبی یا اختلال اضطراب دیگری نیز رنج می برند؛ اگر دوران پر استرسی را سپری می‌کنند، یا اگر اخیراً چیزی آسیب‌زا را تجربه کرده‌اند، علائم روان‌پزشکی آنها ممکن است بدتر شود و مقابله با آن را دشوارتر از همیشه کند.

برخی از نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و سایر اختلالات اضطرابی سعی می‌کنند با روش‌های مخرب و بالقوه خطرناک کنار بیایند؛ آنها ممکن است شروع به استفاده از الکل یا داروهای تفریحی کنند تا درد عاطفی را کاهش دهند یا در موقعیت های اجتماعی احساس اضطراب (یا اعتماد به نفس بیشتر) کنند، آنها همچنین ممکن است رفتارهای خودآزاری غیر خودکشی مانند: سوزاندن یا بریدن نقاطی از بدن خود داشته باشند.

- اگر اوضاع تشدید می‌شود و ایمنی یا رفاه نوجوان شما در خطر است، حتما از از روانشناس یا روانپزشک کمک بگیرید.

- در اسرع وقت با ارائه دهنده درمان نوجوان خود تماس بگیرید.

- برای حمایت یا کمک فوری از یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوستان کمک بگیرید

- فرزندتان را به نزدیکترین اورژانس بیمارستان ببرید یا با اورژانس تماس بگیرید.

چه زمانی درمان فردی برای نوجوان کافی نیست؟

نوجوانانی که با اختلال اضطراب اجتماعی مبارزه می کنند اغلب به روان درمانی فردی به تنهایی یا ترکیبی از روان درمانی و دارو پاسخ می دهند؛ البته همیشه اینطور نیست اگر نوجوان شما دارای اختلال اضطراب اجتماعی شدید است یا با اختلال دیگری نیز دست و پنجه نرم می کند و از موارد ذکر شده در زیر برخوردار است احتمالاً حداقل به طور موقت به سطح بالاتری از درمان نیاز دارد، مواردی مانند: 

- زمانی که علائم اختلال اضطراب اجتماعی به حدی شدید است که توانایی او را برای رفتن به مدرسه یا عملکرد در سایر زمینه های زندگی منع می کند.

- شیدایی، افسردگی شدید یا سایر علائم روانپزشکی را تجربه می کند که به سطح بالاتری از مراقبت نیاز دارد.

- به طور فعال خودکشی می کند، تهدید یا برنامه ریزی برای خودکشی و یا درگیر شدن در حرکات یا تلاش برای خودکشی

-  زمانی که الکل یا مواد مخدر مصرف میکند که پس از آن معمولاً سطح فشرده‌تری از درمان مورد نیاز است

برای درمان اضطراب و آشنایی با راه های مقابله با آن کلیک کنید.

سطوح بالاتر درمان اختلال اضطراب اجتماعی نوجوان

1. درمان سرپایی فشرده (IOP) / درمان روزانه روانپزشکی:

درمان سرپایی فشرده یا درمان روزانه روانپزشکی می تواند از نظر مدت زمان صرف شده برای درمان و تعداد دفعات مراجعه نوجوان شما در هفته متفاوت باشد، این برنامه ها معمولاً مرحله بعدی از درمان سرپایی معمولی هستند.

2. درمان با تشخیص دوگانه / درمان مسکونی: 

اگر نوجوان شما علاوه بر اختلال اضطراب اجتماعی، دارای اختلال مصرف مواد نیز باشد، درمان تشخیص دوگانه اغلب ضروری است، سوء مصرف الکل یا مواد مخدر تقریباً همیشه مانع از اثربخشی درمان فردی به تنهایی می شود، یک برنامه تشخیص دوگانه به موضوع مصرف مواد و همچنین اختلال اضطراب اجتماعی نوجوان شما (و سایر مسائل روانپزشکی) به طور همزمان رسیدگی می کند، درمان تشخیص دوگانه ممکن است بخشی از یک برنامه درمانی مسکونی یا یک برنامه سرپایی باشد.

3. درمان روانپزشکی بستری:

درمان اقامتی مستلزم این است که نوجوان در یک مرکز درمانی غیر بیمارستانی که در درمان نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی و سایر مشکلات سلامت روان تخصص دارد زندگی کند؛ درمان اقامتی معمولا بین 30 تا 180 روز طول می کشد.

درمان روانپزشکی بستری در بیمارستان بالاترین و فشرده ترین سطح درمان برای نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب اجتماعی است، اغلب این سطح از درمان برای درمان علائم افسردگی شدید، شیدایی، بی اشتهایی و خطر خودکشی برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی نوجوانی مورد استفاده می شود که بیماران به صورت 24 ساعته تحت نظر هستند و بستری شدن در بیمارستان معمولاً نسبتاً کوتاه است.

روش های درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی نوجوان

- روان درمانی

درمان شناختی رفتاری (CBT) رایج ترین رویکرد مورد استفاده برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی (و به طور کلی اختلالات اضطرابی) است، درمان شناختی رفتاری معمولا کوتاه مدت و هدف گرا است.

این روش درمان برای نوجوانان مبتلا به این اختلال اضطراب اجتماعی، الگوهای فکری و رفتارهای ناسالم را که باعث اضطراب اجتماعی می شوند را مورد هدف قرار می دهند و ابزار و مهارت هایی را برای مدیریت افکار و انتخاب رفتارهای سالم تری فراهم می کند؛ درمان شناختی رفتاری همچنین به نوجوانان کمک می کند تا ارتباط بین افکار، احساسات و رفتارهای خود را بهتر درک کنند.

- درمان از طریق مواجهه

در حالی که به اندازه CBT رایج نیست، مواجهه درمانی می تواند یک رویکرد روان درمانی موثر برای نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی باشد؛ مواجهه درمانی به تدریج نوجوان را در معرض ترس‌های خود قرار می دهد (در حالی که آنها را ایمن نگه می دارد) و راهبردهای مفیدی برای مدیریت ترس آموزش می دهد، مواجهه درمانی بر این باور استوار است که هر چه فرد بیشتر با ترس های خود مواجه شود، ترس هایش  کمتر می شود. مواجهه درمانی همچنین به نوجوانان کمک می کند تا یاد بگیرند که می توانند ترس را احساس کنند، و به هر حال آن را انجام دهند.

- دارو درمانی

معمولاً برای نوجوانانی که با اختلال اضطراب اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند، دارو تجویز می شود، به خصوص اگر این اختلال به طور قابل توجهی بر عملکرد آنها تأثیر بگذارد از دارو درمانی استفاده میشود.

 به طور کلی داروهای اضطراب، مرکز کنترل عاطفی مغز را هدف قرار می دهند و به عملکرد موثرتر مدارها کمک می کنند، ممکن است برای نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، انواع داروها همراه با درمان تجویز شود.

انواع داروها برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی نوجوان

- مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) که معمولاً برای افراد مبتلا به افسردگی تجویز می‌شوند.

داروهای SSRI مانند:
سرترالین (زولوفت)
سیتالوپرام (سلکسا)
 اسیتالوپرام (لکساپرو)
فلوکستین (پروزاک)
این داروها به مغز کمک می‌کنند تا جذب مجدد سروتونین را کاهش دهد و یک انتقال دهنده عصبی اضطراب و خلق و خوی کلی را تنظیم می کند.

- بنزودیازپین‌ها:

بنزودیازپین‌ها در دسته داروهایی به نام آرام‌بخش قرار می‌گیرند، آنها معمولاً اولین دوره درمانی برای نوجوانان مبتلا تجویز میشود. (به دلیل ماهیت اعتیادآور داروها، ولی گاهی اوقات این داروها درمان کننده هستند و تجویز میشوند.

بنزودیازپین‌ها مانند: 

دیازپام (والیوم)
لورازپام (آتیوان)
کلونازپام (کلونوپین)
آلپرازولام (زاناکس)

با تأثیر بر فعالیت انتقال‌دهنده عصبی مغز GABA، عمل می‌کنند و در نتیجه، تمایل دارند اثر آرام‌بخشی بر روی قسمت‌هایی از مغز داشته باشند، مغزی که "تحریک پذیر" می شود.

برای کسب آگاهی بیشتر و راهنمایی و درمان اختلالات رفتاری با متخصصان و روانشناس آنلاین گپچه با ما در تماس باشید.

بیشتر بخوانید:

قرص ضد استرس و اضطراب و روش های طبیعی جایگزین کاهش استرس

روانشناس نوجوان چه کمکی میتواند به خانواده ها کند؟

روانشناسی نوجوان و آگاهی ازمراحل رشد دوران نوجوانی